Bij het lezen van de titel ‘dikke koe’ zou je denken dat ik een heel bot stuk heb geschreven over een iet wat volle mevrouw die haar eigen kleine wondertje uitwerpt op een zeer bijzondere locatie, niet waar? Dat ik met mijn handdoek het vruchtwater van de vloer boen en mijn whey-shake gebruik om de baby schoon te spoelen. Niets is minder waar. Een koe is een koe. En ik was live getuige van deze smaakvolle en uiterst bijzondere gebeurtenis in de sportschool.
Tv en gym’s gaan niet samen
Televisies in een sportschool heb ik nooit helemaal begrepen. Het voelt een beetje Amerikaans aan. Zonder volledige focus op waar je mee bezig bent kun je net zo goed thuis blijven. Lekker met een zak chips op de bank tv kijken. Ok. Je verbrandt misschien tijdens het kijken een paar calorietjes op die piepende crosstrainer, maar dat hadden er veel meer kunnen zijn als je niet zo stoïcijns en met open mond naar een bevallende koe had zitten kijken.
Zou er in het verleden misschien een boze anabool-man aan de gym-balie hebben staan schreeuwen met de eis dat hij tv wil kijken tijdens het pompen? Of iemand die geheel toevallig nog 12 tv’s over had en deze heeft gedoneerd aan de gym? Het lijkt mij onwaarschijnlijk. Hoe deze vierkante kijkdozen ooit hebben kunnen landen in iets wat zich een ‘sportschool’ noemt is mij daarom volstrekt onduidelijk. Als je ze vandaag nog van de muur aftrekt zul je niemand horen over waar de tv’s zijn. Want hier heeft toch niemand ooit om gevraagd?
Dikke koe doet haar ding
Terwijl ik volle bak focus op mijn buikspier-oefeningen, schiet mijn oog ineens naar de linker bovenhoek. Ik probeer naar voren te blijven kijken, maar met één oog naar links en één vooruit word ik er niet bepaald knapper op. Mijn focus is in mijn rust, tussen de sets door, volledig weg. De details van wat ik zie zal ik jullie onthouden. In ieder geval iets met een koe, bloed, een baarmoeder en groen stroperig vocht. Mijn maag draait om en ik weet niet hoe snel ik naar iets anders moet kijken. Die dikke koe, sowry, naast me op de crosstrainer? Oh gosh, no. Help.
Het is misschien maar goed dat ik met trillende handjes zat en deze foto niet zo scherp is…
Toen ik op Instagram schreef over een soort gelijke traumatische ervaring, waarbij een lama werd gecastreerd, bleek ik niet de enige te zijn die dit soort beelden onder ogen krijgt tijdens het sporten. Sommigen wisten zelfs de naam van het programma te benoemen; The Incredible Dr. Pol. Naast bevallingen kun je ook trainen met op de achtergrond een verwijdering van een vaginale poliep bij een hond of een andere vrolijke snijpartij. Prima motiverend beeldmateriaal tijdens je training dus. Ik ging met een raar gevoel in mijn buik naar huis. En dit kwam niet door mijn buikspieroefeningen.
