Instagram. De app die mij geregeld weet te verbazen met al haar capriolen en knotsgekke updates. Zo ook een paar weken geleden. Niets vermoedend deel ik mijn fitness transformatie en regent het vervolgens twee dagen lang non-stop hartjes en reacties. Dit resulteert uiteindelijk in een totaal van 9379 likes, 453.000 weergaven en 416.000 uniek bereikte personen. Wat behoorlijk extreem is voor een account, met toen, een kleine 7000 volgers.

Zoals gewoonlijk zit ik onderuit gezakt op de bank, met een kinder bueno in mijn ene hand en mijn telefoon in mijn andere hand. De twee verschillende foto’s goed uitlijnen, het meest recente beeld rechts van de oude, filtertje en jaartallen erop en klaar. Althans, wat betreft de foto. Het gaat mij bij deze post vooral om mijn boodschap. De foto is leuk, maar ik wil er voor gaan zorgen dat ik zoveel mogelijk mensen kan bereiken met mijn verhaal. Die foto gaat daar hopelijk bij helpen.

Ik slinger de foto om 09:44 ‘s-ochtends op mijn Instagram, plaats er de nodige hashtags onder en duik de gym in. Als ik na een uurtje ijzer-slepen met een zweetsnor mijn telefoon open, merk ik dat er iets aan de hand is. Binnen een uur heb ik al meer dan duizend likes te pakken. Iets wat ik normaal gesproken pas na twee dagen bereik met sommige van mijn foto’s. In verhouding met het aantal volgers wat ik heb is die duizend likes al best hoog.

fitness transformation

Amerika ontwaakt. En vanaf dat moment gaat het hard. Het is hier halverwege de middag, een uurtje of twee. De drie- en vierduizend likes volgen snel achter elkaar. De notificaties blijven binnenstromen. Op dit moment baal ik een beetje. Door de enorme stroom aan likes mis ik totaal wat er op mijn Instagram gebeurt. Wie reageert er op mijn foto, welke nieuwe volgers heb ik erbij, wie liked er wat. Het is niet te volgen. Hoe kan het dat mijn foto ineens zo ontzettend veel aandacht krijgt?

Als ik op de hashtag ga kijken die ik gebruikt heb, begint het kwartje te vallen. Mijn foto staat op alle hashtags bovenaan in de populaire berichten. En de grote ‘boosdoener’ is #transformationtuesday. Een hashtag die gedelegeerd wordt door voornamelijk Amerikanen. Hoe extremer de fitness transformatie, hoe meer waardering vanuit de Instagram community. Daar sta ik dan, met mijn nuchtere kop en verhaal over ‘fit zijn’.

fitness transformatie instagram

Twee dagen lang regent het non-stop likes. Zonder te overdrijven. Nadat mijn foto eenmaal verdwenen is uit de populaire berichten op vele hashtags neemt deze stortvloed geleidelijk weer af. Pfiew, finally. Niet dat ik alle likes en super lieve reacties niet waardeer, maar ik krijg nu weer wat meer grip op wat er gebeurt op mijn Instagram. Ik vind het namelijk ook leuk om te volgen wat jullie allemaal schrijven en daar op te reageren.

Het is dus een combinatie van een aantal factoren geweest waardoor mijn fitness transformatie foto de hele wereld overging: de foto, het verhaal, de gebruikte hashtags en de timing van het plaatsen. Alle likes en reacties zijn natuurlijk leuk. Nogmaals super bedankt aan al mijn trouwe volgers voor al deze waardering! Maar stiekem hoop ik dat minimaal een kleine 5% van de mensen die mijn foto gezien hebben, mijn verhaal er bij ook hebben gelezen. Daar gaat het me vooral om.

Zes jaar heb ik er over gedaan om mijn sportlichaam van vòòr 2010 terug te krijgen. Dat is even wat langer dan je misschien gewend bent van al die transformatiefoto’s die je voorbij ziet komen op instagram, non? Geen dertig dagen challenge, geen ‘persoonlijk’ drie maanden plan, geen slopende en ranzige diëten, geen geprik in mijn buik met een plastic vetmeter, geen weegschaal die mij helemaal niks verteld, geen abnormale hoeveelheden eten naar binnen stouwen(bulken heet dat geloof ik), geen spastisch bijhouden van calorietjes, geen vieze theetjes om af te vallen, en geen energieloze cut(lees: kut)-fases doormaken. Plezier hebben in het sporten en vooral kijken en luisteren naar mijn lichaam. Door de tijd te nemen heeft mijn lichaam langzaam kunnen wennen aan mijn ‘nieuwe’ levensstijl. Een weekje niet trainen omdat ik geen zin heb? Een zak chips opentrekken? Twee misschien? Het kan gewoon. Voor mij zit fit zijn in mijn kop. Niet geschreven op een papiertje wat uit een machinetje komt rollen. Me sterk en lekker voelen is voor mij belangrijker dan de hunkering naar nòg gespierder en nòg groter worden. Hoeveel ik nu weeg? Wat mijn vetpercentage is? No one knows… Voor de gene die mijn verhaal nog niet kennen over hoe het zover heeft kunnen komen in 2010, linkje in bio voor bonusmateriaal? #wakkerwordenmetwoedie #langverhaaltjewel

Een foto die is geplaatst door EWOUT (@gowoedie) op

Close