Ja, jullie waren hem alweer vergeten hè? De hetze rond de Green Happiness. Het enige wat ik me er nog van kan herinneren was iets met sla, een kip en een ei. De rest is echt volledig langs me heen gegaan. Zelfs de eenheidsworsten zonder mening en goed doordachte standpunten gingen zich ineens mengen in de discussie. Die eigenlijk helemaal geen discussie was. En dat is precies wat er nu ook gebeurd met My Killerbody Motivation.
Tussendoor even een stukje mediatraining. Als een onderwerp, zoals bijvoorbeeld de poepbacterie in kebab(sorry kon even niks beters verzinnen) van de één op de andere dag ineens immens populair wordt, dan gaat heel de fucking media hier over heen pissen. Iedere influencer, nieuwssite en alleenstaande huismoeder met drie vervelende snotkinderen en een blog gaan hier wat over schrijven. Dit om er voor te zorgen dat er zoveel mogelijk mensen naar hun website komen, wat weer inkomsten genegeerd. Spektaculaire titel, een slecht geschreven stuk vol met spelfouten, even aanjagen via social en we zijn viral. Eigenlijk wat ik nu doe dus.
Dit soort heksenjachten komen steeds vaker voorbij op het interwebs. Vooral zaken die met onze gezondheid of aller fitgirl te maken hebben zijn erg in trek(trek; snap je hem?). We proppen rustig een bos volgespoten met chemicaliën wortelen of kippenpoten vol met antibiotica in onze bek maar oh oh als iemand de woorden 1200 kcal in de mond durft te nemen. Schurk! Vroeger werd je in de sloot geflikkerd met een steen aan je benen. Nu is de enige manier om bovenwater te blijven negatie, eenzame opsluiting of van identiteit wisselen en in ergens diep Hongarije gaan wonen.
We worden vanaf kinds af aan al geleerd om te liegen. Op je verjaardag een barbie van de Kruidvat krijgen terwijl je om een Furby had gevraagd is natuurlijk hartstikke kut. Toch moet je van je ouders doen alsof je er heel erg blij mee bent en vriendelijke bedanken. Niet verwonderlijk dat we daarom als volwassen best fucked up zijn en het moeilijk vinden om te bepalen wat we voor waarheid moeten aannemen. Maar als iemand beweerd dat iemand liegt, daar veel likes op komen van andere iemanden, dan zal er iemand wel gelijk hebben. Snapt iemand het nog?
Het begint vaak met één droeftoeter die vroeger waarschijnlijk gepest is en met de gymles altijd als laatste gekozen werd. Pak een random boek uit de kast en ga net zo lang zoeken totdat je wat verdachts tegenkomt. Als je vervolgens al 3 maanden geen seks hebt gehad ga je met een zure bakkes achter je laptop vol met koekkruimels tussen de toetsen zitten om jouw mening te verkondigen. Met een beetje geluk schaar je half fitgirl-land achter je. Als je pech hebt en iedereen over je heen valt door je uitingen, gooi je het op vrijheid van meningsuiting.
Het is voor velen heel lastig om te filteren wat juist is en wat niet. Vaak lezen we alleen maar de koppen van Facebook-posts en laten we ons leiden door het aantal likes op een bericht. We nemen Facebook als de waarheid, Wikipedia is heilig en de Encyclopedie is achterhaalde meuk. Of wat dacht je van het best verkochte boek evah, de bijbel. Honderden bladzijdes vol met inkt waar je vraagtekens bij kunt zetten. Dat doen mensen ook al duizenden jaren lang, maar dat gaat op een gegeven moment toch vervelen. Gelukkig maar dat die blije chicks van The Green Happiness besloten om een boek te schrijven. Die bijbel kan wel even wachten.
De morraalridders laten massaal van zich horen. Het is vooral heel hard meeschreeuwen met de rest. “Schandalig!”, “1200 kcal is mijn ontbijt”, “Hou op, schei toch uit!!”, en zo kan ik nog wel even doorgaan met citeren. Niet dat ze weten wat er daadwerkelijk in het boek staat. Dat hoeft ook helemaal niet om je mening te verkondigen. Als de auteur van het stukje had gezegd hoe fantastisch het boek was dan had iedereen netjes ja en amen gezegd. Iets met schapen en een kudde. Misschien toch maar weer wat meer kebab gaan eten om de populatie een beetje in te dammen. Dat buikje neem ik voor lief.
Lieve Fajah, althans ik denk dat je best lief bent, maak je geen zorgen. Er ligt nu al een boek bij een willekeurige drukker ergens in Nederland onder de persen die over een aantal weken het mikpunt van alle mening-hebbers zal zijn. Dan zijn ze jouw My Killerbody Motivation allang vergeten. Of ze zijn dood omdat ze jouw boek gelezen hebben.
